Verrek. Ik ben een giraffe!
Selous National Park, Tanzania (eigen foto)

Verrek. Ik ben een giraffe!

Of het nu door de nog in mijn hoofd hangende ochtendmist kwam (het was nog érg vroeg op die netwerkbijeenkomst). Of door mijn geboortejaar (ik héb immers die leeftijd waarop wel meer dames op zoek gaan naar zichzelf). Maar opeens had ik mij aangemeld bij die aardige sprankelende mevrouw. Ze zocht vrouwen die meer wilden vertrouwen op hun eigen intuïtie. Ach, het was online en gratis, dus wat kon mij gebeuren.

Meditatief momentje voor mezelf

De cursus bestond uit 5 opdrachten, die ik dagelijks tot mij kon nemen. Ik kreeg best prettige vragen, die mij bewuster moesten maken van de dingen om mij heen en wat ik erbij voelde. Een goed excuus om even uit de waan van de dag te stappen. Meditatief momentje voor mijzelf. Helemaal prima, en zeker niet onnodig. Al vergat ik het soms door alle drukte, en klikte ik pas een dag later de opdracht open.

Lekker comfortabel

Het was leuk om te doen, ik stak er best wat van op. Maar bij de laatste opdracht kwam de werkelijke eyeopener. Het thema was dieren. Ben ik dol op, dus het voelde best comfortabel om daarmee bezig te zijn. Vrolijk huppelde ik door de opdrachten heen. Totdat zich een reeks tussenvragen aandiende. “Schrijf de naam op van het dier dat als eerste in je opkomt.” Braaf krabbelde ik “Giraffe” op mijn kladblok.

Afrikaanse steppe

Welke talenten, kwaliteiten en vaardigheden heeft dit dier?” Mijn gedachten verplaatsten zich naar de Afrikaanse steppe, waar ik in januari ben geweest. Ik heb daar tientallen giraffes ontmoet, met impala’s en zwijntjes gezellig aan hun hoeven. Ja, ik had wel een levendig beeld bij een giraffe. “Een giraffe is heel zichtbaar, maar dringt zich niet op. Houdt de kudde bij elkaar. Ziet gevaar van veraf aankomen en waarschuwt anderen.

Mag pittiger

Volgende vraag. “Wat mag het dier nog verder ontwikkelen?” Ik ben dol op giraffes, maar volgens mij hebben ze zelf niet door hoe bijzonder ze zijn. Ze slaan eerder voor enge dingen op de vlucht, dan dat ze vechten. Hun mededieren vertrouwen hen blindelings, maar giraffes lijken te twijfelen aan hun eigen kracht. Ze steken uit boven het maaiveld en zijn heel zichtbaar, maar laten amper van zich horen. “Mag best een beetje pittiger en met meer zelfvertrouwen.” schreef ik op mijn blokje.

Plottwist

Naïef scrollde ik door naar het einde van de pagina. En toen kwam een voor mij onverwachte plottwist. “Wat als ik je vertel dat al de zaken die je hebt opschreven over dit dier, ook over jou gaan?” Huh? Die had ik niet helemaal aan zien komen. Verbaasd keek ik in de spiegel die mij even charmant als resoluut werd voorgehouden. Verrek. Het klopte. Ik bén een giraffe. Ik had blijkbaar kraakheldere adviezen voor mijzelf opgeschreven. Ik steek nu meer mijn nek uit. En kijk pittiger de wereld in. Je bent gewaarschuwd…

 

 

Mooi zeg!

Ha, ha: leuk geschreven! Dank

Frans Hamerslag

Wethouder voor Schiedam; Cultuur Dienstverlening, Dierenwelzijn en Natuur, Duurzaamheid, Economie, Horeca en Evenementen, Inkoop, Mobiliteit, Personeel en Organisatie.

4y

Mooi stukje Bianca, mooie metafoor en ook wel herkenbaar. Wees gerust, die pit zie ik al meer.

Chantal van Kuyen

Expert in Engagement & Employer Branding | Trainer | Inspirator | Ik help werkgevers en medewerkers (werk)geluk te vergroten en het employer brand te versterken.

5y

Bring it on, die pittigheid van je bevalt me wel😊.

To view or add a comment, sign in

Explore topics