Strandkantoor
Foto: Gerrit de Heus

Strandkantoor

In februari begin ik al wat onrustig te worden. In maart loop ik af en toe "toevallig" over het strand van Hoek van Holland. Ik speur de social media af naar de eerste berichten van scherpe Hoekse observanten die ze zien rijden. Vrachtwagens die af en aan rijden met blauw-witte huisjes op hun rug. Strandhuisjes. Míjn huisje. Mijn strandkantoor.

Natuurlijk schrijf ik ook in de winter onverdroten door. Meestal op zolder, in de woonkamer, bij iemand op kantoor of ergens onderweg. Ik schrijf mooie dingen, fijne dingen, interessante dingen. Maar ik word pas écht blij als ik achter mijn laptop kruip met zicht op zee. Ik zit nog net niet zingend achter mijn schrijftafel. Tussen 1 oktober en 1 april leef en schrijf ik wel, maar voor mijn gevoel maar half. Er mist iets. En het staat 6 lange maanden ergens in een grote, boze, donkere loods verstopt.

Zodra het sein op groen staat en ik legaal mijn intrek weer mag nemen, huppel ik door de duinen. Al 11 jaar schieten steevast de tranen in mijn ogen en slik ik even iets weg als ik voor de eerste keer de sleutel in het slot steek. Ik gooi de deur open, doe een hinkstapsprong over alle verhuisdozen en meubels die her en der in het huisje staan en zet mijn eerste bak koffie. Ouderwetse fluitketel, filterzakje, 15 minuten geduld voordat de fluit klinkt, pak DE openritsen. Koffie. Mijn strandkoffie.

De eerste weken is het altijd nog even afzien. Alle boeken staan weer netjes in de kast, de bank staat op zijn plek en de wijnglazen hangen tinkelend in hun rekje te wachten om gevuld te worden. Maar zomer is het nog niet. Er hangt nog een kille winterwaas in de ruimte, die zich alleen met vaak koffiezetten en flink doorademen laat verjagen. Een beetje rillend zit ik dan met verkleumde vingers te typen op mijn laptop, vastbesloten om me niet te laten afschrikken door de traagheid van het voorjaar.

Na die eerste aanloop volgt een Hollandse zomer. Een enkele keer regent en waait het té hard om met goed fatsoen mijn intrek te nemen en blijf ik laf thuis kniezen, maar hee, een echte dochter van een zeeman kan wel tegen een stootje. Zodra het droog is en boven de 17 graden (en geloof me, dat is nog verrassend vaak) fiets ik naar het strand, klap ik de tafel uit op het terras, zet het windscherm op en ga zitten. Wind in de haren, zand op de voetjes en gáán. De zonnige teksten dansen mijn vingers uit. Daarom dus. Text on the Beach.

Filip Ten Velde

Vogelbescherming Nederland

5y

He wat naar.....

Hij staat alweer! Heerlijk!

Monique van de Graaf

Arbeidsjurist / register arbeidsdeskundige / vertrouwenspersoon at Hart voor Arbeid

5y

Ziet er gaaf uit!

Natasja Jansen

Tekstschrijver | ZZP | (IT) Vacatureteksten schrijven | Recruitment Marketing | SEO | Arbeidsmarktcommunicatie | Wijn | Voetbal

5y

Heerlijk! Geniet ervan :)

To view or add a comment, sign in

Explore topics